ای نور رُخَت روشنی کل جهانم
از غیبت تو ای مه من دل نگرانم
امّید به آن صبح سپیدی که بیایی
در شام فراقت شه من زار و فغانم
رزوی که بیایی به سر کوچه ی عشاق
از شوق وصالت چه کنم هیچ ندانم
ای یوسف زهرا به درآ از چَهِ غیبت
تا نور بگیرد ز وجودت دل و جانم
مولای منی ای گل نرگس تو بیا تا
بار دگر آید به تنم،روح و روانم
نوشین ز غمت هر چه بنالد چه تواند
چون غیبت تو کرده خزان این دل و جانم
نوشین فلاح اسکندر پور
